Memet Tayanç

              Hayatımın en önemli işlerinden birini böyle savsakladığıma inanamıyorum” sinirle etrafında dönerken neredeyse cüppesine takılıp düşüyordu. Kendisine kızmayı bırakıp bütün sinirini cüppesine yöneltti, elbette bu ani değişime cüppe de bir anlam verememişti. Hem, o zaten eski ve yamalı bir cüppeydi kime ne zararı olabilirdi. Neden suç onun olsundu ki? Eşya bilimi diye bir şey var değil mi. İyice yaşlandığı için artık iki kat bol gelmesi onun suçu değildi. Ama yine de bütün kabak bu kimsesiz cüppenin başına patlamıştı işte. Zavallı ben diye iç geçirdi.  Bu huysuz adamdan hiçbir zaman hak ettiği saygıyı görememişti.   

Yaşlı adam cüppeyi duymazdan geldi. Etrafında bu kadar dönmekten hem yorulmuş hem de başı dönmeye başladığı için neredeyse kendisi kadar uzun asasına yaslanıp soluklanmaya başladı. Zaten cüppesi ile niye kavga ettiğini unutmuştu. Birkaç dakika geçti, birkaç dakika daha geçti, sonraki birkaç dakika içinde “bir şeyler”diye mırıldandı [...] 

Çok yakında değil ama üzerinde çalışıyorum...Güzel ve eğlenceli bir oyun olacak...

                       Yere göğe sığdırılmayan her nasılda gördüğüm haya yolu firmaları içinde en "SIĞ" web sitesine sahip THY ile ilgili bir sorum var. Bir şekilde bir yerlere ulaşır ümidi ile buraya da yazayım istedim. Efendim, yıllar yıllar önce uçakla uçarken bir yandan da mil kazanayım diye düşünüp Miles&Smiles’ye üye oldum (mil senin neyine diyebilirsiniz, ama özenti işte) fakat büyük bir hata yapıp şifremi unuttum. Açıkçası ben güvenliği bu kadar sıkı tutmalarını beklemiyordum… yani uzun alfa numerik bireyler girer sonrada özel karakter falan kullanıp geçerim diyordum ama tamamı rakamlardan oluşan 6 haneli bir şifre politikası oluşturdukları aklımın ucundan bile geçmezdi. Haliyle bu kadar karmaşık bir şifreyi unutmak çok zor olmadı. 
 - Sizin güvenlik politikanızı yiyeyim demek geçse de içimden la havle çekip devam ediyorum - ...

              UK turu devam ediyor, Londra'dayız. Bugün dünya turunda gitmek istediğim noktalardan birine gittim, o yüzden sevinçliyim. Elbette burada görülmesi gereken çok daha önemli yerler var belki Britis Museum, Natural History Museum, London Bridge vb. elbette onlarıda gezeceğiz ama önce burası :)) ⠀

              Dünya turu son hızı ile devam ediyor. Yaklaşık 2 aydır İngiltere’deyim. Biliyorsunuz benim dünya turumda zaman sınırım, lokasyon sınırım yok, tabiri caiz ise rüzgâr nereden eserse o tarafa gidebilecek kadar özgürüm :) bu yüzden Güney Kore’den sonra rotamı İngiltere’ye çevirdim.

              Yine bir ilkbahar günü, revnakları üzerinde tüten pembe beyaz bir Tokyo sabahının, suya dokunup yakan yansıması ile sevgilinin bakışından ar et etmişte arınmış, hayatını iki dudağı arasında ki bir kelimeye, hilal kaşlarındaki bir sapmaya ve çekik gözlerinde ki tek bir seğirmeye endekslemiş, başı önünde, gündüz düşlerinin pençesinde her şeyden habersiz, kendi derdinde, sırtında çantası, dudağında ıslığı, gönlünde minik kadınına ait koca sevdası ile tren istasyonuna sırtını dönmüş yürüyordu.

              “Yolculuk” kısa ama uzun zaman süren bir yoldu ve hemen “hemen” başlıyordu. Kapı eşiğe bir adım, gerisi kendiliğinden geliyordu.
Dünyanın göz bebeğinden, bir göz bebeğinin görebileceği en uzak diyarlara yolculuğa başlayalı birkaç saatten biraz fazla olmadı.
Ufkun üstünde, sağıma güneşi alıp, güneşin ülkesine uçarken, yanağımı ısıtan ışığın dimağımda canlandırdığı o tatlı kendinden geçme hali, bir rüyadan bir diğer rüyaya geçiyor gibiyim. Bu esrilik hali ne kadar sürdü bilemiyorum, bir süre sonra kendime gelip uçağın küçük penceresinden dışarı baktığımda karanlık çökmüştü. İşte o an...

                         Yaratılış, doğum ve ölüm her zaman tektir ve tek kişiyi muhatap alır. Rahmin mezarından, mezarın rahmine yapılan bu yolculuk sadece ve sadece kendimizin olduğu bir maceradır. Elbette bu maceranın da tek kahramanı yine biziz. Paylaştığımızı sandığımız acılar ve mutluluklar aslında her zaman tek kişiliktir. Çünkü bu yol sadece bir kişinin geçebileceği, sadece bir kişi için hazırlanmış bir yoldur.

                          Sınırlı yaşamlarımızda, hayatlarımız pek çok farklı insanla, farklı yoğunlukta keşişse de bu sadece kolektif bir hikâyeyi paylaştığımız gerçeğini değiştirmez. Hayatına girip çıktığımız ya da hayatımıza girip çıkan her insan aslında kendi bireysel yolculuğunu yapmakta ve kendinin kahramanı olduğu bir macera yaşamaktadır.  Bu öyle bir maceradır ki kişinin kayıtsız kalması...